Czym się różnią cegły klinkierowe od elewacyjnych?

Wykorzystanie materiału wykończeniowego, jakim jest cegła jest od zawsze rozwiązaniem uznawanym za bardzo estetyczne, ładne i wygodne. Ponieważ cegła jest materiałem naturalnym, z założenia dobrze koresponduje z otaczającą nas przyrodą, ogrodowymi roślinami i nami samymi.

Stanowi dodatek bardzo ceniony przez inwestorów. W języku budowlanym usłyszeć możemy dwa określenia związane z pojęciem cegły, a mianowicie: cegły klinkierowej i elewacyjnej.

Fachowcy znają różnice między tymi dwoma produktami, jednakże laikom postarajmy się je przybliżyć. Cegła elewacyjna, zwana bardzo często także licową, to rodzaj cegły, która eksponowana jest na zewnętrznych częściach budynku.

Jest ona widoczna i niezabezpieczona tynkiem. Nadaje się bardzo dobrze do tego rodzaju zadań, jednakże musimy mieć świadomość, iż jest to rodzaj materiału, który określamy mianem elementów o dość dużej nasiąkliwości, dlatego też nie może on bezpośrednio być wystawiony na działanie wody.

Nie chodzi tutaj o deszcz wynikający ze zmienności pogody, raczej jest tutaj mowa o stałym, ciągłym kontakcie z wodą. Klinkierowe cegły, które oczywiście także mogą być elewacyjnymi, różnią się od wspomnianych wcześniej licowych tym, że mają wysokie normy związane z ograniczeniem nasiąkliwości oraz zwiększoną wytrzymałość na warunki atmosferyczne, a także i mechaniczne.

W literaturze tematycznej, fachowej po dziś dzień funkcjonuje wspomniany powyżej podział, dzięki, któremu uznaje się, iż cegła klinkierowa posiada niską nasiąkliwością, o wartości ≤ 6%. Ma ona także dużą wytrzymałość mechaniczną, a także wspomnianą już odporność na zmienne, nierzadko przecież surowe warunki pogodowe.